Garanties of vrijwaringen?

Garanties en vrijwaringen komen in overnameovereenkomsten veelal in samenhang voor, dit komt onder andere doordat beide bepalingen een risicoverdeling voor de financiële gevolgen van bepaalde gebeurtenissen in verband met een overname omvatten. Het verschil tussen garanties en vrijwaringen is echter niet volledig helder. Beide bepalingen zijn geen vastomlijnde juridische begrippen en zodoende hangen de inhoud en rechtsgevolgen van een garantie of vrijwaring af van de uitleg daarvan.

Garanties zijn verklaringen over bepaalde feiten met betrekking tot het verleden of het heden die in beginsel juist worden verondersteld. Als blijkt dat de garantie niet juist is geweest kan de koper schadevergoeding vorderen van de verkoper. Vrijwaringen daarentegen zien op reeds voor de overname geïdentificeerde risico’s (bijvoorbeeld in een boekenonderzoek), waarvan de omvang meestal niet bekend is. De verkoper zal dan de koper een vergoeding moeten betalen indien het risico zich verwezenlijkt. Aanspraak op een geldelijke vergoeding op grond van een vrijwaring is een vordering tot nakoming zonder dat een tekortschieten is vereist, terwijl een vordering op garantie eerst ontstaat door een inbreuk op de garantie (een tekortschieten).
De voor de garanties gebruikelijke beperkingen in tijd en geld gelden (vaak) niet ten aanzien van vrijwaringen. Tevens zal ‘disclosure’ in de praktijk alleen afbreuk doen aan garanties aangezien een vrijwaring juist om het afdichten van een voorzienbaar risico gaat.

Naar Nederlands recht is er eigenlijk geen reden voor het maken van een precies onderscheid tussen garanties en vrijwaringen. Het zijn beide contractuele bedingen die erop zijn gericht een financieel risico voor rekening van de verkoper te brengen. De exacte voorwaarden worden bepaald door de tekst van het desbetreffende beding en de uitleg daarvan, ongeacht de naam van het beding.

Levenbach advocaten is u bij het opstellen van dergelijke bedingen graag van dienst.